თავს ძალიან გაუგებრად ვგრძნობ და კომპეპტენტური ადამიანისგან მჭირდება რჩევა, ბატონო გიორგი თქვენგან განსაკუთრებით, ამ ჯგუფში მომაფიქრდა უპირველესად ამაზე დაპოსტვა.
ვარ ძალიან ჩაკეტილი, უენერგიო, მიჭირს ადამიანებთან საუბარი და ჩემი სატკივარიც ყველაზე მეტად ამას ეხება, რადგან ყიველდღიურობაში ძალიან მიშლის ხელს. სამსახურის პოვნაში განსაკუთრებით თავს ძალიან არაკომფორტულად ვგრძნიბ ადამიანების გვერდით და გაქცევის განრიდების სურვილი მიჩნდება, უცხო ადამიანთან საუბრის დაწყებისას საშინლად ვიბოჭები და როდის გავეცლები ერთი სული მაქვს, თითქოს ამ დროს ცენტრს ვკარგავ , და იმას უფრო მეტ ყურადღებას ვაქცევ გარედან როგორ ვჩანვარ იმ მომენტში და შესაბამისად საუბრისას ვერ ვკონცრნტრირდები. არ ვიცი ძალინ დამღლელია ეს მდგომარეობა.. თან არც კომუნიკაციის უნარი – საუბარის ტემბრიც არ მაქვს ძლიერი, მშვიდი და დაბალი ხმა მაქვს , ზოგჯერ არც ესმით რას ვამბობ , საუბარი მალე მღლის და თუ ხმის აწევა ვცადე ხომ საერთოდ,მთელ ენერგიას ვხარჯავ. შემდეგ ჩემს თავზეც ვბრაზდები რომ ასეთი შებოჭილი ვარ მითუმეტეს ჩემს გვერდით ენერგიულ და სულ პოზიტიურად მყოფ ადამინებს რომ ვუყურებ,ვერანაირად ვერ გადავლახე ეს მდგომარეობა ,უგრძნობ უემოციო ადამიანს-ზომბს ვგავარ, რომელსაც საკუთარი აზრების და ემოციების გამოხატვის უნარი არ აქვს… ძალიან დავიღალე, იმის იმედიც დაკარგული მაქვს რომ ამას ეშველება.. იქნებ რამე მირჩიოთ, რაზე მაქვს სამუშაო სულიერადაც და ფუზიკურადაც?საუბრის პრობლემები ყელის ჩაკრასთან არის დაკავშირებული ვხვდები,მაგრამ როგორ ვუშველო?
რაღაც დიდი კედელია ჩემსა და გარე სამყარის შორის და ამ კედელთან შეჯახებისას გაურკვევლობა მიპყრობს, თითქოს გაორებული ვარ , ერთი მხარე შიგნით მექაჩება მეორე ჯი კედლის გადალხვას ლამობს.
დისკუსია ამის შესახებ post