გულის გასუფთავდება მხოლოდ და მხოლოდ მაშინ მოხერხდება როდესაც ჩაქრება მიწიერი ჟინი. ამ ცხოვრების მიერ შემოთავაზებული სიამოვნებებისამი ლტოლვა. თუ გული არ დასუფთავდა ის ვერ მოიპოვებს სიმშვიდეს, სიყვარულს, სიხარულს და ვერ შუერთდება გონს, რომლის ფესვებიც გულშის ჟინშია გამჯდარი.
მატერიის სიამოვნებისადმი გულისმიერი თანაგრძნობა წამლავს გონებას. თავის მხრივ კი გონება წამლავს გულს. ეს ორი გველი იბრძვის მაქსიმალური სიამოვნებისათვის. მათი შერიგება შეუძლებელია ასეთ ყოფაში.
გველების შხამი აჯაჭვებს ადამიანს ერთ დროს, ერთ სივრცეს, მატერიას, სიამოვნებას, საპირისპირო სქესს, ამპარტავნებას.. ასეთი ადამიანის აურა არაერთგვაროვანია, აჭრელებული, ბნელი, მუქი.
შხამიან გულს და გონებას შეუძლია ადამიანის შიგნით გახსნას სხვა დრო და სივრცე, კიდევ უფრო ბნელი და მძიმე. ის ხდება უფრო ეჭვიანი, უკმაყოფილო, გაორებული, ხასიათის სწრაფი მონაცვლეობით, სურვილების სწრაფი ცვალებადობით, თითქოს უკვე ორი პიროვნებაა.. ამ პიროვნებებს შორის ერთობა შეუძლებელია. მაშინ როდესაც შხამისაგან თლიანად დასუფთავებული ადამიანის შიგნით იხსნება უფრო მაღალი დრო და სივრცე, ჩნდება უფრო მაღალი სულის პიროვნება რომელსაც ერწყმის როგორც საკუთარ თავს ეს უკანასკნელი. ეს მომენტები ახსნილი მაქვს წიგნებში „ფლობის ბეჭედი“ და “აშრამის გაკვეთილები“, ხოლო სქემები მომყავს წიგნში „სინათლის სხეულის გეომეტრია – ზეადამიანები“.
მაშასადამე ხდება გონებისა და გულის შეერთება, საიდანაც იბადება როგორც პირველი მერცხალი ინტუიცია და მისი ხმა გარკვევით ესმის მოსწავლეს. თანდათან ინტუიცია იძენს შვიდ განზომილებას, რაც მჟღავნდება უმაღლესი ინტელექტით. ინტელექტი არ ეკუთვნის ერთ რეალობას, დროს ან სივრცეს, მისი ფესვები ამ ეტაპზე შვიდ განზომილებაშია გამჯდარი. ასეთი პიროვნება ინტეგრალია, შვიდგზის მონოლითი, მან ხომ საკუთარი შვიდი არსი შეიერთა.
როდესაც გველთა შხამით დასნებოვნებული პიროვნება იერთებს თავის ბნელ ანალოგებს, არასწორი ცხოვრების გამო, მის შიგნითაც იხსნება სიბნელის შვიდი პერსონა და მათ ეწოდება ლეგიონი.
განახლებული პიროვნების ძალები, რომელსაც ნათელი ინტეგრალი ეწოდება, იღვრება მისი შრომიდან, მსახურებიდან გამომდინარე თავისი ქვეყნის, ერის და კაცობრიობის სამსახურში, მიაქვს რა წმინდა სულის სინათლე მატერიის მღელვარე ოკეანეში.
ასეთი პიროვნება არ ყოფს საკუთარ დროს „თავისი თავისათვის“ და „ფულისთვის“ ცხოვრებად.
სუფთა ინტეგრალის მქონე პიროვნების გულში ვხედავთ მუდმივი შემოქმედების სილამაზეს, რომელიც ანათებს ყოველდღიურ მცირე საქმეებს ღვთიური შუქით. ეს სინათლე გამოიხატება სიყვარულში, რომელიც გზას იკვლევს და ვლინდება ყველა მცირე, თუ ყველა დიდ საქმეში, შეაქვს რა შვება და ერთობა გარშემომყოფთა მღვრიე აურაში. ის არ მედიტირებს სამსახურის მერე, საკუთარ სახლში, მშვიდ ცალკე გამოყოფილ ოთახში, არამედ სამსახურია მისი მსახურების და მედიტირების, სიყვარულის შემოქმედების ადგილი.(იხილეთ წიგნი „შეხვედრები წმინდანებთან სიყვარულის პრაქტიკა“).
ამავე დროს დიდ თუ პატარა საქმეში, სამსახურში „მოღვაწეობენ“ ბნელი ლეგიონები, მოშხამულ პიროვნებათა სახით, და მათი გავლენა გარშემომყოფთა აურაზე დამანგრეველია. ეს უკანასკნელნიც იქ ანთხევენ შხამს სადაც „ემსახურებიან“ სიბნელეს. არც მათ გააჩნიათ სურვილი ცალკე მშვიდად დაჯდნენ ოთახში.
ამ პარამეტრებიდან გამომდინარე არიან ნათელი და ბნელი ადამიანები, ადგილები, არსებობს ნათელი და ბნელი დრო, სიბნელე დაყოფილი ლეგიონად და სინათლე გაერთიანებული ინტეგრალად. სიბნელე ქმნის მატერიას და ეთაყვანება მას, ეცემა რა სულ უფრო ღრმა წვდიადში.
სინათლე ქმნის ანგელოზებს და აიტაცება უფრო დიდ სინათლეში.
ჩემი წიგნების ვიზუალი და მოკლე მიმოხილვა იხილეთ აქ –
დისკუსია ამის შესახებ post